Trek eerst een horizontale lijn met een liniaal op het witte vlak. Dat is je horizon. Bepaal nu een verdwijnpunt op de horizonlijn. Die kan maar hoeft niet precies in het midden te zijn. Vanuit je verdwijnpunt trek je lijnen naar de hoeken van je doek. Ziezo, nu heb je jouw perspectieflijnen getekend voor je schilderij.

Schilder het onderste gedeelte van je landschap groen tot aan de horizonlijn. Gebruik hiervoor een brede kwast en verdun je verf ietsjes met water.

Schilder nu de lucht met een brede kwast lichtblauw.

Plaats de boomstammen van jouw bomen. Gebruik je perspectieflijnen daarbij. Begin met de verste boomstam vlakbij jouw verdwijnpunt. Schilder de boomstammen naar de zijkanten van je schilderij toe. Zet ze steeds iets verder uit elkaar en maak ze steeds iets dikker.

Geef je weg een kleur. Is het een zandweg of is de weg misschien van asfalt?

Werk de bomen verder uit met takken en bladeren. Schilder de bladeren niet te dicht zodat de blauwe lucht er nog een beetje doorheen schemert.

Haal jouw
kinderstreek uit!

Maak een ongewoon perspectief, schilder een gat in de weg. Wat komt eruit klimmen? Een postbode of een vreemd aardmannetje? Gebruik je fantasie.

Maak een
perspectiefschilderij

Wat heb je nodig:

 

  • stevig papier of een schilderdoek
  • liniaal
  • gum
  • potlood
  • puntenslijper
  • verschillende kwasten en penselen
  • een doekje en acrylverf

 

En nu jij!

Maak een
perspectiefschilderij!

Een schilderij is een plat vlak. Toch kan je op een plat vlak diepte maken zodat het lijkt alsof je het schilderij zo in kunt stappen. Kijk eens naar het laantje van Meindert Hobbema, een Nederlandse landschapschilder uit de 17e eeuw. In de verte zie je een dorp met een kerktoren. Langs de weg staan hoge bomen. Er komt een man met een hondje aanlopen. Of gaan ze juist de andere kant uit, om in een stipje te verdwijnen? Net echt allemaal. Hoe kan dat zo met verf? Dat krijg je door de regels van het perspectief te gebruiken. En die ken je al een beetje. Wanneer je over een lange rechte weg wandelt zie je de zijkanten van de weg naar elkaar toelopen. De weg lijkt in de verte smaller te worden. Maar als je verder loopt blijft de weg even breed. Je ogen zien de weg dus anders dan die in werkelijkheid is. Meindert koos vaak zandweggetjes met bomen om te schilderen. Hij probeerde allerlei standpunten uit. Zijn schilderij van het laantje heeft een duidelijke horizon.

Meindert Hobbema

Het laantje van Middelharnis, 1689

Olieverf op doek 103,5 x 141 cm

Collectie National Gallery te London

Rails bestonden niet in Meinderts tijd, er waren nog geen treinen. Maar perspectief natuurlijk wel.
De lijnen van de rails en het fietspad op de foto’s trekken in jouw ogen samen tot in een punt. Dat heet het verdwijnpunt. Een foto wordt altijd uit een vast standpunt genomen. Een schilderij heeft ook een standpunt dat vaststaat. En dat is een groot verschil met de werkelijkheid. Als jij buiten over een weg loopt verandert jouw standpunt steeds weer.

Schilder nu witte wolken met vlotte streken.

Ga verder met je landschap. Kijk naar het voorbeeld. Je ziet een dorp in de verte, een vogel in de lucht, wat bloemetjes in de berm en lichtval op de boomstammen en bladeren. Je kan er natuurlijk van alles nog bij verzinnen maar hou je aan het perspectief.

Perspectief in jouw schilderij bereik je niet alleen door lijnen maar ook door wat in de verte is kleiner af te beelden. En zie je die rode sportwagen op de weg aan de horizon? Nu je toch rode verf aan je penseel hebt kun je ook een ballon door de lucht laten zweven. Loopt er in jouw schilderij een figuurtje richting het verdwijnpunt dan is het sowieso kleiner dan een kikker op de voorgrond. Waar denk je trouwens dat de kikker bang voor is? In de lucht komt een ooievaar aanvliegen. Je kan de wolken ook een beetje grijze schaduw geven voor nog meer diepte in jouw schilderij.

Bij het schilderen van diepte is niet alleen een standpunt bepalend. De dingen die verder zijn zie je vager. Maar een rode sportwagen zie je weer eerder aan de horizon dan een blauwe sportwagen. En ook de ooghoogte speelt mee, een klein persoon ziet de wereld net iets anders dan een lang persoon. Een vogel ziet de wereld vanuit vogelperspectief en een kikker vanuit kikkerperspectief. Het perspectief wordt steeds wonderlijker als je er wat langer bij stilstaat.

Concept, tekst, illustraties, fotografie en schilderijen: Ceciel de Bie, Reinoud Leenen

realisatie website: A. Boekhoudt

© Ceciel de Bie, Reinoud Leenen, 2018